Švam je preminuo u decembru 2020. godine, a prije toga, napisao je testament u kojem stoji kako svoje bogatstvo poklanja malom francuskom selu.
U testamentu koji je napisan 9. novembra 2020. godine, Švam je napisao kako “želi zahvaliti svim mještanima na dobrodošlici koju su mu pružili” te je tražio da se novac iskoristi za finansiranje stipendija i školovanja u selu.
“Zahvalni smo našem sugrađaninu i iskoristićemo ova sredstva onako kako je on to i želio”, rekao je Denis Vala upravnik Le Šambona.
Iznos koji je Švam ostavio nije poznat, ali procjenjuje se da se radi o cifri od više stotina hiljada evra, piše BBC.
Određeni dio novca prema Švamovoj želji, biće doniran i fondacijama koje podržavaju zdravstvene radnike, za djecu oboljelu od leukemije i organizacije za prava životinja.
Švam je s roditeljima stigao u Le Šambon 1943. godine iz kampa Rivesaltes gdje su nacističke vlasti tokom Drugog svjetskog rata zatvarale jevrejsku populaciju u Francuskoj. Upravo iz tog kampa mnogi Jevreji kasnije su odvedeni u zloglasni koncentracioni logor Aušvitz.
Nakon dolaska u Le Šambon, Švam je nastavio svoje školovanje da bi nakon rata upisao studij farmacije. Iako tokom života nije provodio vrijeme u Le Šambonu, nikada nije zaboravio šta su u tom teškom trenutku mještani sela učinili za njegovu porodicu.
Le Šambon i druga obližnja sela u Francuskoj, tokom Drugog svjetskog rata primili su veliki broj jevrejskih izbjeglica koje su uglavnom činila djeca. Njegova porodica našla se među 2.500 Jevreja koje je selo prihvatilo tokom Drugog svjetskog rata.
Trud mještana je godinama nakon rata prepoznat te su počašćeni titulom Pravednika među narodima izraelskog centra Yad Vashem.
Mještani Le Šambona kroz istoriju su poznati su po tome što su uvijek rado u goste primali ljude koji su bježali iz drugih zemalja uslijed političkih ili vjerskih progona.
Tokom postojanja, selo je nekoliko puta pomagalo ljudima koji su se osjećali ugroženo pa su tako mir u ovom selu nalazili i učesnici Španskog građanskog rata i svećenici koji su nakon Francuske revolucije pobjegli iz velikih gradova.
U posljednjih nekoliko godina, selo je poznato i po tome što je otvorilo svoja vrata migrantima s područja Bliskog istoka i afričkih zemalja.
(A.M.)
