Nuklearne rakete su mnogo jače od običnih, nenuklearnih bombi.
Dosta se govorilo o državama koje nemaju dozvolu da posjeduju ili razvijaju nuklearni arsenal poput Irana ili Sjeverne Koreje. Međutim, na neke države zabrana se ne odnosi.
Postoji puno toga što treba da se zna kada je riječ o nuklearnom naoružanju, a prvenstveno što treba znati jeste da su u pitanju ekstremno moćne bombe.
Bombe crpe energiju iz cijepanja atoma ili sjedinjavanja malih čestica unutar atoma. Zbog toga se nuklearna bomba nekada zove atomska bomba.
Amerika je bacila atomsku bombu na japanski grad Hirošima 6. avgusta 1945. godine. Nuklearne bombe oslobađaju ogromnu količinu radijacije, koja može da izazove ozbiljne poremećaje i bolesti, tako da njihov efekat traje mnogo duže od same eksplozije.
Tokom istorije su korištene samo dva puta 1945. godine protiv Japana u Drugom svjetskom ratu, što je izazvalo ogromno razaranje i gubitak velikog broja života.
Radijacija od bombe bačene na Hirošimu trajala je nekoliko mjeseci i usmrtila više od 80.000 ljudi, a od bombe bačene na Nagasaki stradalo je više od 70.000 ljudi.
Od tada atomske bombe nisu korištene nijednom.
Devet zemalja zasad posjeduje nuklearno naoružanje: SAD, Velika Britanija, Rusija, Francuska, Kina, Indija, Pakistan, Izrael i Sjeverna Koreja. U teoriji, skoro svako ko posjeduje odgovarajuću tehnologiju, znanje i postrojenja može da posjeduje nuklearno naoružanje.
Ali da li je državama dozvoljeno da ih prozvode? To je sasvim druga priča.
Razlog za to je nešto što se zove Sporazum o neširenju nuklearnog naoružanja (NPT). Cilj ovog sporazuma bio je da se spriječi širenje nuklearnog naoružanja i promoviše razoružavanje.
Od 1970. godine 191 država se pridružila ovom sporazumu. Sporazum su potpisale i Amerika, Rusija, Velika Britanija i Kina. Ove zemlje se nazivaju nuklearnim silama njima je dozvoljeno da imaju nuklearno naoružanje zato što su proizvodile i testirale nuklearne bombe prije nego što je sporazum stupio na snagu 1967. godine.
Iako ove zemlje posjeduju nuklearno oružje, na osnovu sporazuma moraju da smanje njihovu količinu i ne smiju zauvijek da ga čuvaju.
Izrael (koji nikada nije potvrdio niti demantovao postojanje nuklearnih raketa), Indija i Pakistan nikada nisu pristupili NTP, a Sjeverna Koreja se povukla 2003. godine.
Iran je započeo nuklearni program tokom pedesetih godina prošlog vijeka i oduvijek insistirao da je njegov program nuklearne energije miroljubiv. Ali postoje sumnje da je korišten kao paravan za razvijanje nuklearnog naoružanja, što je podstaklo Savjet bezbjednosti Ujedinjenih nacija, SAD i Evropsku uniju da 2010. godine uvedu sankcije Iranu.
Količina nuklearnog oružja je zapravo spala sa 70.000, koliko je iznosio 1986. godine, na 14.000. Amerika, Britanija i Rusija smanjuju zalihe, ali vjeruje se da Kina, Pakistan, Indija i Sjeverna Koreja nastavljaju s proizvodnjom, navodi Federacija američkih naučnika.
U julu 2017. godine djelovalo je kao da je svijet bio korak bliže nuklearnom razoružavanju kada je više od 100 zemalja podržalo sporazum UN da se u potpunosti zabrani. Međutim, zemlje koje posjeduju nuklearno oružje poput Amerike, Britanije, Francuske i Rusuje su bojkotovale sporazum.
Količina nuklearnog naoružanja po zemljama
- RUSIJA 6.257
- SAD 5.550
- KINA 350
- FRANCUSKA 290
- VELIKA BRITANIJA 225
- PAKISTAN 165
- INDIJA 156
- IZRAEL 90
- SJEVERNA KOREJA 40
