Nagrada se dodjeljuje svake godine za cjelokupno književno djelo nekog evropskog autora koje je naišlo na međunarodnu pažnju i priznanje, a obrazloženje za Jančara glasi da “u slici pojedinca detaljno učini razumljivim greške istorije, u čemu je snaga njegove književnosti”.
“Književnost nam je neophodna. Pomalo sam već umoran od skepse koju stalno čujem oko sebe. Ima mnogo onih koji se bave književnošću, a stalno iznose sumnju u njenu ulogu. Ne vidim nikakav razlog za to, niti je pravi smisao u tome. Prihvatam da je danas teško vjerovati u bilo šta, mnogo je razloga zbog koji su ljudi zbunjeni i iznevjereni, ali istinski sam ubijeđen da postoje tačke na kojima možemo zasnovati smisao vlastitog života”, kazao je Jančar.
Romansijer, pripovjedač i esejista Drago Jančar najprevođeniji je slovenački pisac i redovni član Slovenačke akademije nauka i umjetnosti. Studirao je pravo, radio kao novinar i filmski dramaturg. Najvažnije knjige su mu “Galiot” (roman, 1978), “Sjeverna svjetlost” (roman, 1980), “Veliki briljantni valcer” (drama, 1985), “Smrt Marije Sniježne” (priče, 1985), “Posle Godoa” (drama, 1988), “Šala, ironija i dublje značenje” (eseji, 1994), “Duša Evrope” (eseji, 2006), “Graditelj” (roman, 2006). Na srpskom jeziku objavljeni su njegovi romani: “Podsmešljiva požuda”, “Te noći sam je video”, “Kao i ljubav”, te knjiga priča “Džojsov učenik”. Za roman “Te noći sam je video” dobio je nagradu za najbolju stranu knjigu objavljenu u Francuskoj 2014. godine.
“Književnost nam o nečemu govori, u tome je njena uloga i njena misija. Mi često ne možemo da prihvatimo neki događaj ili da razumijemo njegovo pravo značenje. Ali kada čitamo neku dobru priču ili roman o tom događaju, kao da sve dođe na svoje mjesto. Otuda ja najčešće polazim od nekih stvarnih priča koje su se nekome zaista dogodile kako bih ispričao priču koja se tiče svih”, kazao je jednom prilikom o svojoj književnosti Jančar.
Austrijska državna nagrada za evropsku književnost dodjeljuje se od 1965. godine, a prvi dobitnik bio je poljski pisac Zbignjev Herbert. Trenutni novčani fond nagrade je 25.000 evra.
Među laureatima posljednjih godina bili su i Umberto Eko, Mišel Uelbek, Zejdi Smit, Karl Uve Knausgor, Mirčea Kartaresku, Ljudmila Ulickaja i brojni drugi.
S prostora bivše Jugoslavije nagradu su dobili Vasko Popa (1967), Miroslav Krleža (1975), Aleksandar Tišma (1995) i Dubravka Ugrešić (1998).
(Nezavisne)
