„Korešpodencija” je rađena prema tekstu Borislava Pekića, u čijem središtu su odnosi u imućnoj cincarskoj porodici s početka 1848 .godine. Publika je uživala u priči koja prati život trgovačke porodice na relaciji Beč -Beograd, njihov odnos i način tadašnjeg komuniciranja odnosno korešpondencije, pogotovo na temu zaljubljivanja Simeunovog unuka u cirkusku igračicu. Sve se to dešava u vrijeme kada Bečki dvor Srbima obećava autonomiju u okviru Vojvodine srpske pod uslovom da učestvuju u gušenju Mađarske bune.
Deseminutni aplauz po završetku predstave, aplauzi i reakcije publike za vrijeme izvođenja predstave najbolji su pokazatelj o uspješnosti ovog gostovanja Beogradskog pozorišta a akteri u predstavi rekli su sljedeće:
Anica Dobra
Ovo je vhrunac igranja naše predstave, koju igramo već tri godine. Kao prvo zato što je upravo ovdje u Beču, a drugo zato što ne postoji dobra predstava bez dobre publike. Publika u Beču je najboljana na svetu,jako dobro prati, voli glumce i živi sa njima na sceni. Izvođenje predstave u Beču bilo je na nekom drugačijem, većem, veselijem i boljem nivou. Ja sam jako srećna što smo zbog ove jedne predstave prevalili ovoliki put, i vraćam se za Beograd puna srca .
Branislav Lečić
S obzirom da je naša emigracija prilično velika, i ne samo zato što je u pitanju Beč, nego i po celom svetu ima dosta naših ljudi, i stekao sam utisak da ih interesuje pozorište. Ne samo kao događaj u smislu zabave, nego i u smislu održavanja jezika i pravljenja kontakta sa našom kulturom, i svetonazorom kako se umetnički prelomi taj događaj u prostoru. I to je mnogo korisno. Jednostavno naš svijet tada manje pati, ima manje nostalgije i da je ljepše kada osjete da matica komunicira sa njima preko pozorišta. Pozorište je dubinska veza između onh koji su otišli i onih koji su ostali u zemlji.
