“Muzika je bazirana na ritmu, život je baziran na njemu. Ako srce ne otkuca tri puta u ritmu, četvrti put neće ni otkucati”, govorio je muzičar Dragoljub Đuričić.
Za života i karijere duge pet decenija Dragoljub Đurićić snimio je više od 70 albuma, odsvirao preko 6.000 koncerata i sarađivao sa najvećim muzičkim zvezdama sa prostora bivše Jugoslavije, ali i šire. Đuričić je jedan od retkih koji je prekršio pravilo da bubnjari nemaju svoj “opis radnog zadatka”, već je bubnjeve izbacio u prvi plan i ubacio ih u grupu vodećih solističkih instrumenata.
Bio je član sastava “Leb i sol”, “Ju grupa”, “Kerber”, pratio je Đorđa Balaševića, Zdravka Čolića, komponovao muziku za balet i pozorište, “marširao” sa mladim bubnjarima tokom građanskih demonstracija…
Muzikom je počeo da se bavi još 70-tih godina u Herceg Novom, kada je sa školskim drugovima osnovao grupu “The End”. Polovinom sedamdesetih se seli u Beograd i priključuje grupi “Ribelli” sa kojom nastupa po čitavoj bivšoj Jugoslaviji. Pratili su popularne pevače tog vremena, poput Dušana Prelevića, Arsena Dedića, Gabi Novak, Lole Novaković, Bisere Veletanić, Nade Knežević…
Potom sa Vladom Nikodijevićem i pevačem Dadom Topićem nastupa u grupi “Mama-Coco”, koju 1978. godine angažuje Zdravko Čolić na najvećoj dotadašnjoj turneji u zemlji “Putujući zemljotres”.
Svira onda i sa rok legendama “Ju grupom” i to pune dve godine, nakon čega postaje član sastava “Leb i Sol”. Sa grupom “Leb i sol” često je nastupao po najpoznatijim svetskim dvoranama i klubovima Londona, Pariza, Madrida, Rima, Milana, Stokholma, Toronta, Vankuvera, Čikaga, Njujorka, Los Anđelesa.
Sarađivao je sa velikim brojem različitih umetnika, od najpoznatijih do alternativnih. Govorio je kako je svirao na svim kontinentima, sem na Antarktiku. Među njima su bili i: Kornelije Kovač, Bora Dugić, Arsen Dedić, Kemal Monteno, Laza Ristovski, Nikola Čuturilo, Ipe Ivandić, Ivan Fece Firči, Radomir Mihailović Točak, Dejan Cukić, Stjepko Gut…
Za vreme građanskih demonstracija u Srbiji 1996/1997. predvodio je grupu od 30 bubnjara. Za doček 1997. godine svirao na centralnom gradskom trgu pred oko million ljudi koji su iz protesta prema tadašnjoj vlasti izašli na beogradske ulice. U organizaciji pokreta “Otpor”, svirao je na koncertu priređenom u čast dočeka 2000. Pravoslavne Nove godine pred oko 200.000 ljudi kojim je označen “početak kraja” tadašnjeg režima Slobodana Mailoševića.
Dobitnik je brojnih nagrada, a bio je predsednik “Udruženja muzičara JAZZ, rock i pop muzike Srbije”.
Bavio se i slikarstvom, a imao je 17 samostalnih izložbi u bivšoj Jugoslaviji.
Kada je pre desetak godina proslavljao četiri decenije karijere velikim koncertom u Sava centru kazao je i ove reči:
– Kada se osvrneš onako, letimice izgleda kao da treba nešto novo da počnem, kao da je nekoliko dana prošlo, ali kada se sjetim gdje i šta… E tada je to cijeli jedan život! Mijenjao bih dosta toga, mislim da sam se drugima dosta davao a tada sam sebe najviše gubio… Ali i to sam ja, svačiji…
(nova.rs)
