Salcburg je i ovog leta jedna od nezaobilaznih kulturnih destinacija Evrope.
Festival, koji već više od stotinu godina okuplja poznata imena iz sveta operske, muzičke i pozorišne umetnosti, ove godine je u znaku obeležavanja 150-godišnjice rođenja i 80-godišnjice smrti Maksa Rajnharta, briljantnog pozorišnog stvaraoca i suosnivača Salcburškog festivala.
Kada je 22. avgusta 1920. postavio predstavu Čovek (Jedermann) Huga fon Hofenstala (takođe jednog od utemeljivača festivala), u predivnom baroknom ambijentu na stepeništu katedrale u Salcburgu, Rajnhard je duboko verovao, kako je kasnije rekao i često bio citiran, „u besmrtnost pozorišta, tog najblaženijeg skrovišta za sve one koji su svoje detinjstvo potajno sakrili u džepu, da se igraju do kraja života“.
Svake godine od tada u Salcburgu se izvodi isti komad, kao potvrda istinitosti reči pozorišnog maga.
Festival, koji se od nastanka temeljio na krilatici „živi i pusti druge da žive“, kao ideji kulturne, jezičke i etničke raznolikosti, nastavio je da se razvija do današnjih dana, a pod upravom Herberta fon Karajana, svoj fokus usmerio nešto više ka operi, naročito izvođenju dela (koga bi drugog) Volfganga Amadeusa Mocarta, najpoznatijeg Salcburžanina u istoriji.
I ove godine operski repertoar je izuzetno bogat. Tu su, pre svega, dva maestralna spoja Šekspira i Verdija, opere Magbet i Falstaf.
U Magbetu, čijih je šest izvođenja u velikoj dvorani Festšpilhausa odavno rasprodato do poslednjeg mesta, iako cena ulaznica iznosi i do 450€, ponovo slušamo bravuroznu Asmik Grigorijan, izvanredan litvanski sopran, čiji nam je duboko emotivni glas prošle godine ježio kožu i terao suze niz lice u Pučinijevom Triptihu. U ulozi Magbeta prvi put na sceni u Salcburgu publika gleda beloruskog baritona Vladislava Sulimskog, jednog od vodećih nosilaca Verdijevog repertoara današnjice.
Šekspirov libreto nastavlja se i u postavci opere Monteki i Kapuleti Vinčenca Belinija, pod dirigentskom palicom proslavljenog Italijana Marka Armilijata.
Neizbežni Mocart ovog leta je zastupljen Figarovom ženidbom u režiji Martina Kušeja, direktora bečkog Burgteatra.
Posle prošlogodišnjeg uspešnog Triptiha, Kristof Loj ponovo režira u Salcburgu. U njegovoj postavci Orfeja i Euridike nastupa stalna gošća i bivša direktorka Festivala, slavni koloraturni mecosopran Čečilija Bartoli.
Teatarski repertoar, osim Jedermana, obuhvata i mnoge zanimljive predstave, od Ljubavi, rađene prema potresnom, životnom i nagrađivanom filmu Mihaela Hajnekea, nove produkcije Brehtovog Kavkaskog kruga kredom, do gostovanja čuvene izraelske koreografkinje Šaron Ejal, svojevremeno nagrađivane i u Beogradu, koju odlično poznaju i ovdašnji ljubitelji umetnosti igre.
Koncertna publika imaće priliku da sluša i legendarne pijaniste Jevgenija Kisina, Martu Argerič, Berlinsku i Bečku filharmoniju, Bostonski simfonijski orkestar, te kao specijalne goste čuveni Utopija orkestar grčkog dirigenta Teodora Kurencisa i francuski inovativni orkestar mladih umetnika Le sijekl, pod upravom Fransoa-Zavijea Rota.
Mnoge druge velike i perspektivne izvođače možda smo nepravedno izostavili, da nam se ovaj tekst ne bi sveo na puko nabrajanje. Salcburški festival će svakako i ove godine biti prava gozba za operske, muzičke i teatarske sladokusce.
(RTS)
