Savindan obeležava se u čast prvog srpskog arhiepiskopa, prosvetitelja i tvorca zakonodavstva – Svetog Save. Začetnik je srpske srednjovekovne književnosti, zbog čega ga slave sve prosvetne ustanove.
Sveti Sava obeležen je u nekoliko srpskih Klubova u Beču, a pojedine najavljene manifestacije su, zbog epidemiološke situacije, otkazane.
Rođen je 1169.godine kao Rastko Nemanjić, najmlađi sin velikog župana Stefana Nemanje. Već kao mladić odriče se dvora i odlazi na Svetu Goru, gde se zamonašio u manastiru Sveti Pantelejmon i dobio ime Sava.
Bavio se prosvetiteljskim radom, prenoseći verske i svetovne poruke. Jedna od najznačajnijih dela su ,,Žitije Svetog Simeona“, ,,Hilandarski tipik“ i ,,Studenički tipik“.
Godine 1219. izdejstvovao je autokefalnost srpske crkve i srpsku arhiepiskopiju.
Umire po povratku sa hodočašća u Jerusalim 25. januara 1236.godine, ali glas o njegovoj smrti u Srbiju stiže dva dana kasnije, pa se liturgije u crkvama služe 27. januara. Njegove mošti sahranjene su u manastiru Mileševa, ali je veliki vezir Sinan paša naredio da se mošti odnesu iz manastira i spale na Vračaru u Beogradu.
Državno svetkovanje Savindana uveo je knez Miloš Obrenović 1823.godine, a zakonom iz 1841. ustanovljen je kao školska slava.
Za ovaj dan vezana su i narodna verovanja, poput onog da se, ako na Svetog Savu grmi, očekuju važni događaji.
(dunav.at)
