U naučnim centrima se uglavnom bave proučavanjem odnosa između opterećenja i rasta na ćelijskom nivou, odnosno mehanobiologijom. Međutim, njihov aktuelni projekat se bavi telom i njegovom moći samoizlečenja.
Nakon nezgoda, hirurških zahvata, infarkta ili drugih bolesti poželjno je potpuno izlečenje oštećenog tkiva pa se u ovim centrima ispituju postojeće mogućnosti i pronalaze nove metode lečenja kako bi telo samo ponovno uspostavilo ili regenerisalo svoje disfunkcionalne ćelije i tkiva.
Projektom se takođe istražuje pitanje kako mehaničko delovanje na tkiva, kao što su pritisak ili istezanje, može da se pretvori u biohemijski singal unutar ćelije. Ovaj problem dovodi do sledećih pitanja: da li uspeh regeneracije tkiva kao što je zarastanje kostiju kod preloma zavisi od toga kada i kojom snagom kost ponovo može da se optereti? Ukoliko je to tačno, može li to znanje ubuduće da se iskoristi kako bi se poboljšale postojeće i razvile nove terapije?
Zahvaljujući uspesima na polju regenerativne medicine u budućnosti bi se izbegli hirurški zahvati, dugotrajne terapije uz korišćenje lekova, a i smanjili bi se troškovi lečenja.
